Zes maanden (werken vanuit) Berlijn
Bij APPM is vrijheid een belangrijk goed. Vrijheid om te doen wat je leuk vindt, maar ook om je werk in te richten hoe jij dat wil. Zo komt het regelmatig voor dat collega’s er even tussenuit gaan om het hoofd leeg te maken of een nieuwe ervaring op te doen. Jeroen Veger is een van die collega’s. Hij bracht de afgelopen tijd door in het buitenland.
Jeroen: ‘’In het afgelopen half jaar woonde ik met mijn gezin in Berlijn. Een bijzondere tijd, waarin ik mijn werk voor APPM combineerde met wonen in het buitenland. En waarin het leven vertraagde dankzij een heerlijke sabbatical van 3,5 maand. Een van de meest gestelde vragen het afgelopen halfjaar: vond je het niet jammer, in coronatijd naar Berlijn? Het eerlijke antwoord: nee!
Het idee om een periode in het buitenland te gaan wonen ontstond vòòr corona. Het plan om naar Berlijn te gaan kwam in coronatijd. Dit was een heerlijke ervaring. De stad was kalm, zonder toeristen. Het was juist een extra dimensie aan een toch wat saaie tijd. Het was heel koud, en heel warm. Uitersten, zoals Berlijn een stad van uitersten is. Het westen en het oosten zijn nog behoorlijk andere werelden. Waar Inge (mijn vrouw) en ik tijdens onze vele trips naar deze stad meestal in oost te vinden waren voor het uitgaansleven, waren we nu een gezin dat ergens landde in het keurige Dahlem in West-Berlijn, waar alles heel snel wende.
Bij school duurde dat even. Voor de kinderen was een andere taal (Engels) en andere regels op school wennen. Daarnaast ondernamen we veel spontane activiteiten in het weekend en was hun moeder ineens altijd vrij. Ze hoefden dus niet naar de naschoolse opvang. Met name dat laatste viel in de smaak bij de jongens (nu vier en zeven). De kinderen hebben zich gedragen zoals kinderen dat doen. Na een wenperiode maakten zij zich de taal en Montessoricultuur eigen, en kregen ze vriendjes met wie ze schijnbaar moeiteloos in het Engels converseerden.
Na enkele maanden, toen we vrijwel helemaal gesetteld waren en ons thuis begonnen te voelen, brak een unieke periode aan: een sabbatical. Inge en ik kregen, terwijl de kinderen naar school waren, tijd voor onszelf. Dat resulteerde in veel hardlopen, musea bezoeken en lunchen met zijn tweeën. We hebben podcasts geluisterd en gezwommen in de Wannsee (waar de kinderen op school zaten) en gepraat. Zonder onderbreking… We werden daar leukere ouders van. We vertraagden. En we leerden dat we prima in Berlijn passen. En prima in Nederland. We zijn tevreden mensen. Wat een reis!’’
