Het droogleggen van onze veengebieden om weidegebruik mogelijk te maken was ooit de normaalste zaak van de wereld. Inmiddels kent dit een forse keerzijde: bodemdaling met als gevolg CO2-uitstoot. Dat is funest voor ons milieu én voor de boer, wiens grond simpelweg verzakt of verzuipt. Geert Jan Zweegman en Oscar Keunen onderzoeken hoe het verhogen van het grondwaterpeil te combineren is met de functies van het land. Dit doen zij in opdracht van hoogheemraadschap van Rijnland en in samenwerking met boeren, overheden, LTO en een agrarisch collectief.
In de veenpolders kunnen infiltratiemaatregelen en grondwaterpeilverhoging passend zijn. Er wordt ook nagedacht over verandering van het economische verdienmodel. Daarbij kijken we goed naar het economisch toekomstperspectief van de boeren. Inmiddels ligt er een intentieovereenkomst waarin staat dat we starten met de planvorming: per boer en per polder wordt een concreet plan gemaakt om bodemdaling tegen te gaan. Hierbij wordt ook de meest recente stikstofopgave meegenomen.
In 2028 moet het grondwaterpeil verhoogd zijn naar 40 cm, aangevuld met een drainagesysteem. Hierop kan goed geboerd worden en dit realiseert een reductie van 25% CO2-uitstoot. Het is een eerste stap in een duurzaam en robuust watersysteem, waar we over tien tot vijftien jaar weer verder op moeten doorpakken.
Het in dit project gekozen drainagesysteem is een zogenaamd passief systeem, waarbij het water uit de sloten door de buizen loopt die zes meter uit elkaar liggen. Dit maakt dat de bodem natter blijft in tijden van droogte en dus veel minder inklinkt. In de toekomst is een actief systeem wenselijk, waarmee de bodem met een pomp preciezer natgehouden kan worden.
