Floor van der Heijden over haar werk bij APPM en het diepgewortelde oergevoel

Als APPMer heb ik de mogelijkheid om de vele facetten van het waterdomein te ervaren. Onderwerpen als aquathermie, de KRW en NNN-realisatie zijn de revue al gepasseerd. Maar waar ik vooral dat diepgewortelde ‘oergevoel’ van krijg (het gevoel van fundamentele meerwaarde voor de maatschappij) zijn de vraagstukken over waterveiligheid. Dijken, polders, duinen, rivieren, de zee… ik zie ze als het planologische zenuwstelsel van Nederland waar de ruimte niet zonder kan en – vooral – mooier van wordt.

‍

Tijdens mijn studie Planologie in Nijmegen zag ik het Ruimte voor de Rivier-project bij Lent in uitvoering. Dat fascineerde me tot in m’n tenen. Een gebied zodanig ontwikkelen dat het er (water)veiliger én mooier van wordt, dat wil ik ook! Ik ben mijn studieopdrachten op water gaan richten en daarna ook mijn carrière. Met deze planologische bodem evolueerde mijn liefde voor water naar het snijvlak tussen ruimte en water, waarin ik nu ruim acht jaar werkzaam ben.

‍

Omgevingswet

Naast dat er (meer dan) genoeg te doen is op dit snijvlak, vind ik het mooi dat het aan zoveel verschillende onderwerpen raakt. Ruimte in dichtbevolkt, strak gepland Nederland is immers continu onderwerp van gesprek. En hoe water zich daartoe verhoudt ook steeds meer. Water en bodem als leidend principe, zo luidt het devies. Vanuit APPM, waar ik nu bijna twee jaar werk, ben ik op allerlei plekken onderdeel van deze dans. Dat begon bijvoorbeeld al bij mijn eerste opdracht. Voor HHSK begeleidde ik als procesmanager het team dat de beleidsregels voor vergunningverlening actualiseerde in het kader van de omgevingswet. Een vaak theoretische klus, waar het des te belangrijker was om als procesmanager de voortgang te bewaken en link met de praktijk te blijven benoemen. Dat hield ons op de been en leverde uiteindelijk mooi resultaat op.

‍

Primaire waterkingen langs de IJssel

Over mijn huidige opdracht bij waterschap Vallei & Veluwe ben ik het meest enthousiast. Hier komt dat oergevoel goed tot z’n recht. Als projectleider werk ik samen met een team aan een strategie voor de primaire waterkeringen langs de (westkant van de) IJssel. Deze keringen zijn onlangs beoordeeld en laten een diffuus beeld zien; een soort kralenketting van allerlei stukjes dijk met wisselend oordeel richting 2050 (groen, oranje, rood, geel, paars). Om hier chocolade van te maken spreek ik met technisch managers, beheerders, teamleiders, managers, strategen en ook met de partner-overheden in het beheergebied. Op die manier zet de strategie een eerste, weloverwogen koers uit, waarin we de optimale combinatie zoeken van waterveiligheid, omgevingswaarden en organisatorische aspecten.

‍

Klimaatbestendig en mooier

Door op zo’n geïntegreerde wijze Nederland meer klimaatbestendig en (nog) mooier te maken, ben ik ervan overtuigd dat we nog wel een poosje met ons landje vooruit kunnen. Het is vast het oergevoel dat spreekt, maar ik blijf me er in elk geval graag voor inzetten.

‍

‍